ខ្ញុំជាមនុស្សដែលងប់ងល់។ ដើម្បីឱ្យខ្ញុំរីករាយនឹងការងាររបស់ខ្ញុំខ្ញុំពិតជាចង់ដឹងអំពីរឿងនេះណាស់ហើយនោះមានន័យថារៀនអំពីមូលហេតុដែលវាសំខាន់តើអ្នកណាជះឥទ្ធិពលនិងអ្នកណាទទួលបានពីវា។ ប៉ុន្តែពេលខ្លះចំណង់ចំណូលចិត្តត្រូវបានសម្របសម្រួលនៅពេលដែលយើងមានកិច្ចសន្យាផ្តល់ជំនួយដែលផ្តល់ថវិកាដល់យុវវ័យរបស់ខ្ញុំហើយខ្ញុំពិតជាមិនពេញចិត្តខ្លាំងណាស់។
គំរូនៃការអភិវឌ្ឍយុវជនរបស់លីគឺមានលក្ខណៈជ្រុលនិយម៖ វាចាប់ផ្តើមដោយយុវជនកំណត់និងជ្រើសរើសបញ្ហាដែលពួកគេយកចិត្តទុកដាក់ហើយបន្ទាប់មកបង្កើតយុទ្ធនាការដោយប្រើសកម្មភាពជាយុទ្ធសាស្រ្តដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនោះ។
ប៉ុន្តែការពិតដែលពិបាកគឺប្រាក់ខែគំរោងរបស់យើងជាប់ទាក់ទងនឹងថវិកាដែលយើងទទួលបាន។ នៅពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមជាយុវជននៅឯលីខ្ញុំមិនដែលត្រូវបានគេសួរថាតើខ្ញុំចង់ធ្វើការអ្វីនោះទេ - យើងតែងតែធ្វើព្រងើយកន្តើយចំពោះបញ្ហានិងគម្រោងដែលបានប្រគល់ឱ្យយើង។
ឥឡូវនេះក្នុងនាមជាអ្នកសម្របសម្រួលកម្មវិធីការដឹកនាំរបស់យើងព្យាយាមធ្វើឱ្យយើងមានសុបិន្តធំហើយគិតអំពីបញ្ហាដែលយើងចាប់អារម្មណ៍ក្នុងការបន្ត - យើងមានការប្រជុំទស្សនវិស័យមួយនៅដើមឆ្នាំដើម្បីពិភាក្សាអំពីបញ្ហាទាំងនេះ។ ប៉ុន្តែគំនិតជាច្រើនដែលយើងបានពិភាក្សាមិនត្រូវបានបកប្រែទៅនឹងការងារដែលយើងកំពុងធ្វើនាពេលឥឡូវនេះទេ។ ផ្អែកលើកិច្ចសន្យាមានជំរើសនៃគំរោងដែលយើងអាចជ្រើសរើសបានដែលមានកំរិតរួចហើយប៉ុន្តែពេលខ្លះខ្ញុំមានបញ្ហាតស៊ូមតិសំរាប់គំរោងដែលខ្ញុំចង់ធ្វើការ។ វាពិបាកសម្រាប់ខ្ញុំក្នុងការនិយាយថាទេចំពោះគម្រោងទាំងនេះហើយដូច្នេះនៅពេលដែលអ្នកគ្រប់គ្រងកម្មវិធីរបស់ខ្ញុំស្នើសុំឱ្យខ្ញុំធ្វើការលើគម្រោងនានានោះគឺជាអ្វីដែលខ្ញុំធ្វើការ។
ឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំគឺជាជនអន្តោប្រវេសន៍ពួកគេជាកម្មករឧស្សាហ៍ព្យាយាមហើយមិនដែលមានជំរើសអំពីការងារដែលពួកគេធ្វើឡើយ។
និទានកថារបស់ក្រុមគ្រួសារខ្ញុំគឺថាការងារត្រូវបានគេសន្មត់ថាពិបាកយើងមិនត្រូវគិតថានឹងរីករាយជាមួយវាទេ។ ខ្ញុំពិតជាមានសំណាងណាស់ដែលមានការងារដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ជាពិសេសនៅពេលដែលអ្នកដទៃមិនមានឱកាសធ្វើការងារដែលពួកគេពេញចិត្ត។ ដូច្នេះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាវាជាការទទួលខុសត្រូវរបស់ខ្ញុំក្នុងការធ្វើការដែលប្រគល់ដល់ខ្ញុំដូចជាខ្ញុំកំពុងបង្ហាញថាខ្ញុំមិនមានអំណរគុណទេប្រសិនបើខ្ញុំនិយាយ។ ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំនៅតែមានគំរូគិតរបស់ឪពុកម្តាយខ្ញុំពីជំនាន់មុន។
ហើយមានការងារជាច្រើន - កិច្ចសន្យាជាច្រើនដើម្បីបំពេញ។ ជារឿយៗខ្ញុំមិនមានពេលវេលាដើម្បីប្រតិបត្តិគំរោងរបស់ខ្ញុំតាមអ្វីដែលខ្ញុំចង់បានទេ។ វាមិនមែនគ្រាន់តែជាភាពតានតឹងសម្រាប់យើងក្នុងនាមជាបុគ្គលិកនោះទេ - វាជាភាពតានតឹងសម្រាប់យុវជនផងដែរហើយការផ្តោតអារម្មណ៍គឺផ្តោតទៅលើការបំពេញនូវការផ្តល់ជូនជាជាងធ្វើការយ៉ាងជ្រាលជ្រៅជាមួយយុវជន។
វិធីមួយទៀតដែលយ៉ាលីបានព្យាយាមលើកស្ទួយគំរូរបស់យើងគឺមូលនិធិយុវជនដែលបានផ្តល់រង្វាន់ដល់យុវជននៅក្នុងកម្មវិធីរបស់យើងដោយមានជំនួយឥតសំណងដើម្បីធ្វើការលើគម្រោងនៃការជ្រើសរើសរបស់ពួកគេ។ នៅក្នុងពិភពមួយដែលល្អយុវជនយើងទាំងអស់នឹងមានសេរីភាពធ្វើការលើគំរោងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ។
ខ្ញុំគិតថាយើងអាចជំរុញស្រោមសំបុត្របន្ថែមទៀតតាមរយៈការចូលរួមរបស់យុវជនក្នុងយុទ្ធសាស្រ្តសរសេរនិងជំនួយក្នុងការរៃអង្គាសប្រាក់របស់យើង។ ការផ្តល់ថវិកាគឺសំខាន់ណាស់ចំពោះវិធីដែលកម្មវិធីរបស់យើងត្រូវបានបង្កើតឡើងហើយដូច្នេះជារនាំងរារាំងដល់ការងារដែលយើងស្មាន - វាសមហេតុផលដើម្បីដាក់យុវជននៅក្នុងជំហរមួយដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តមួយចំនួនអំពីរបៀបដែលយើងរៀបចំសំណើរបស់យើង។ យើងនិយាយច្រើនអំពីការធ្វើឱ្យយុវជនមានកៅអីនៅតុធ្វើការសម្រេចចិត្ត។ នៅក្នុងការមិនរកប្រាក់ចំណេញការសម្រេចចិត្តពិតប្រាកដត្រូវបានធ្វើឡើងដោយការផ្តល់មូលនិធិដូច្នេះការបង្កើតកន្លែងទំនេរសម្រាប់យុវជនធ្វើការជាមួយបុគ្គលិកអភិវឌ្ឍន៍របស់យើងនិងទទួលបានការណែនាំរបស់ពួកគេលើថវិកាដែលពួកគេកំពុងស្វែងរកនឹងស្របតាមគុណតម្លៃដែលបានចែងរបស់អ្នកដឹកនាំយុវជន។
ចុងបញ្ចប់អ៊ីលីមានលក្ខណៈរ៉ាឌីកាល់នៅក្នុងនោះវាបណ្តុះបណ្តាលយើងឱ្យមើលពីរបៀបដែលយុវវ័យរបស់យើងត្រូវបានប៉ះពាល់ដោយបរិស្ថានរបស់ពួកគេ។ យើងខិតខំដើម្បីពង្រឹងជំនាញភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែយើងត្រូវមើលថាបុគ្គលិករបស់យើងមួយចំនួនក៏រងផលប៉ះពាល់ផងដែរហើយការនិយាយនិងតស៊ូមតិសម្រាប់ខ្លួនយើងអាចជាការពិបាកដូចយុវជនរបស់យើងដែរ។
យើងដើរតាមជំនាន់ឪពុកម្តាយរបស់យើងដែលទទួលរងពីវដ្តនៃការជិះជាន់ហើយដែលជះឥទ្ធិពលដល់យើងរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ វាជាការសំខាន់ណាស់ដែលយៀលីយល់ពីបញ្ហានេះនិងលើកស្ទួយសំលេងរបស់បុគ្គលិកយើងនិងជាពិសេសអ្នកសម្របសម្រួលកម្មវិធីជំនួយការនិងអ្នកហាត់ការដែលមានអំណាចតិចបំផុតនៅក្នុងឋានានុក្រមអង្គភាពរបស់យើងនៅពេលយើងសំរេចចិត្តចែករំលែកបទពិសោធន៍និងតស៊ូមតិលើគំរោងអ្វីដែលយើងចង់ធ្វើការ។ ។
ការចុះផ្សាយនេះគឺជាអត្ថបទទីបួននៅក្នុងស៊េរីរបស់យើងដែលមានចំណងជើងថា“ តើលីលីរ៉ាឌីគ្រប់គ្រាន់ហើយឬនៅ?” នៅលីយើងមានទស្សនៈរឹងមាំអំពីអ្វីដែលយុត្តិធម៌សង្គមមើលទៅ ... ប៉ុន្តែតើយើងពិតជារស់នៅតាមគោលការណ៍របស់យើងទេ។? យើងមានអំណាចដើម្បីធ្វើឱ្យសហគមន៍ការងាររបស់យើងមានចេតនានិងយកគំរូតាមអ្វីដែលមើលទៅដូចជាអង្គការមួយធ្វើការដើម្បីធ្វើការឆ្លុះបញ្ចាំងនិងកែលម្អខ្លួនឯង។ នេះគឺជាការប៉ុនប៉ងដើម្បីងាយរងគ្រោះនិងតម្លាភាពអំពីដំណើរការនៃការលូតលាស់របស់យើងម្នាក់ៗជាសមូហភាពនិងជាអ្នកតស៊ូមតិយុវជន។