វាគ្រាន់តែជាថ្ងៃមួយទៀតនៃការធ្វើការនៅការងាររបស់ខ្ញុំ។ ពេលខ្ញុំដើរទៅហាង ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានខ្យល់ត្រជាក់នៃថ្ងៃរដូវរងា។ ខ្ញុំដើរចូល ដោះកាស ហើយបន្តនាឡិកាចូល។ ខ្ញុំហត់បន្តិច ប៉ុន្តែនៅតែសប្បាយចិត្តដែលអាចធ្វើការបាន ព្រោះវាផ្តល់ចំណូលចាំបាច់ដល់គ្រួសារខ្ញុំខ្លះ ដើម្បីជួយខ្ញុំចូលរួមក្នុងការជជែកពិភាក្សា។ ខ្ញុំបានប្តូរទៅជាឯកសណ្ឋានការងាររបស់ខ្ញុំ ហើយត្រៀមខ្លួនជួយអតិថិជន។
ខ្ញុំធ្វើការនៅហាងសំលៀកបំពាក់មួយ។ អតិថិជនដំបូងរបស់ខ្ញុំកំពុងស្វែងរកជួលឈុតសម្រាប់ពិធីមង្គលការ។ ខ្ញុំបានគិតថានេះនឹងជាការសប្បាយ។ វានៅតែជាបទពិសោធន៍ថ្មីសម្រាប់ខ្ញុំក្នុងការជួយអតិថិជនសាកល្បងឈុត។ ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំដើម្បីឱ្យនាងប្រាកដថាអ្វីៗដំណើរការល្អ ហើយខ្ញុំបានបន្តសួរអតិថិជនថាតើគាត់កំពុងស្វែងរកឈុតបែបណា។ គាត់ចង់បានឈុតពណ៌ខៀវ ដូច្នេះខ្ញុំចាប់ផ្តើមវាស់របស់គាត់។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅពេលដែលខ្ញុំស្ថិតនៅចំកណ្តាលនៃការវាស់វែងរបស់ខ្ញុំ គាត់បានសួរអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំថា “តើអ្នកអាចធ្វើវាជំនួសវិញបានទេ? ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យគាត់វាស់ខ្ញុំសម្រាប់ពិធីមង្គលការរបស់ខ្ញុំទេ ប្រហែលជាសម្រាប់ពិធីជប់លៀង ប៉ុន្តែមិនមែនពិធីមង្គលការរបស់ខ្ញុំទេ»។ គាត់បានទទូចថា ខ្ញុំមិនមានការហ្វឹកហ្វឺនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ ទោះបីជាអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំបាននិយាយថានាងនឹងធ្វើឱ្យប្រាកដថាខ្ញុំធ្វើវាបានត្រឹមត្រូវក៏ដោយគាត់បានទទូចឱ្យនាងធ្វើវា។ បន្ទាប់មកគាត់បាននិយាយថា "វាមិនមែនជារឿងផ្ទាល់ខ្លួនទេ" ។
“មិនអីទេ” ខ្ញុំឆ្លើយ។
ប៉ុន្តែវាមិនអីទេ។ ការទទូចបន្តរបស់គាត់ថាវាមិនមែនជារឿងផ្ទាល់ខ្លួនទេដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំជឿថាវាមានច្រើនទៀត។ វាមានអារម្មណ៍ថាមានការលើកទឹកចិត្តពីជាតិសាសន៍។ ខ្ញុំអាចមើលឃើញការស្អប់ខ្ពើមនៅក្នុងភ្នែករបស់គាត់។ ខ្ញុំយល់ថាគាត់មិនចូលចិត្តខ្ញុំទេ ព្រោះខ្ញុំជាមនុស្សប្រោននៅក្នុងហាងសំលៀកបំពាក់ដ៏សំបូរបែបនេះ ដែលអតិថិជនភាគច្រើនជាជនជាតិស្បែកស ហើយការរើសអើងគឺជារឿងធម្មតា។
អាកប្បកិរិយានេះសមទៅនឹងគំរូដែលខ្ញុំបានឃើញមនុស្សស្បែកស ធ្វើពុតជាមិនប្រកាន់ពូជសាសន៍ ឬបិទបាំងសកម្មភាពប្រកាន់ពូជសាសន៍របស់ពួកគេ។ ជារឿយៗសកម្មភាពរើសអើងបែបនេះត្រូវបានមើលរំលង ប៉ុន្តែពួកវានៅតែបន្តកើតមាន។ ក្នុងនាមជាមនុស្សម្នាក់ដែលបានជួបប្រទះការរើសអើង ខ្ញុំអាចដឹងថាវាជាទម្រង់ដ៏ស្រទន់មួយទៀតនៃមនុស្សស្បែកស ដែលមានការរើសអើងជាតិសាសន៍ចំពោះប្រជាជន Brown ។ គ្រប់ទីកន្លែងដែលយើងទៅ យើងត្រូវបានគេវិនិច្ឆ័យសម្រាប់ពណ៌ស្បែករបស់យើង ប៉ុន្តែនេះគឺឆ្ងាយបំផុតដែលខ្ញុំបានឃើញវាទៅ។ បុរសម្នាក់បដិសេធមិនធ្វើការជាមួយខ្ញុំដោយសារតែពណ៌ស្បែករបស់ខ្ញុំ។ វាមិនមែនគ្រាន់តែជាការរើសអើងជាតិសាសន៍ប៉ុណ្ណោះទេ វាគឺជាថាមពលខ្លាំងនៅក្នុងឧប្បត្តិហេតុដែលធ្វើអោយខ្ញុំមានបញ្ហា។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាអស់សង្ឃឹម ហើយបន្ទាប់ពីការទទូចបន្តថាវាមិនមែនជា "គ្មានអ្វីផ្ទាល់ខ្លួន" ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ខឹងសម្បារ។ ខ្ញុំក៏ធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ដូចគ្នានេះដែរ ប៉ុន្តែមិនអាចធ្វើឬធ្វើអ្វីបានទេ។ វាគឺជាបុរសប្រឆាំងនឹងកុមារ និងអតិថិជនស្បែកសប្រឆាំងនឹងបុគ្គលិក Brown ។ វាជាការបំពានលើឯកសិទ្ធិ និងមិនគោរពខ្ញុំគ្រប់មធ្យោបាយ។ គាត់ជាមនុស្សម្នាក់នៅតែមិនមានការគួរសមក្នុងការគោរពខ្ញុំទាល់តែសោះ ព្រោះគាត់មានអំណាចទាំងអស់ ហើយខ្ញុំក៏គ្មានដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំមិនអាចធ្វើអ្វីបានទេនៅពេលនេះ ដូច្នេះខ្ញុំគ្រាន់តែអនុញ្ញាតឱ្យវាកើតឡើង ព្រោះក្នុងនាមជាបុគ្គលិក អតិថិជនតែងតែត្រឹមត្រូវ។
វាមិនតែងតែដូចនេះទេ។ ខ្ញុំក៏ធ្លាប់បានជួយអតិថិជនម្នាក់ដែលល្អខ្លាំងណាស់។ ក្នុងនាមជាមនុស្សពីរនាក់មកពីសហគមន៍ជនជាតិភាគតិច យើងមានអារម្មណ៍ថាមិនមានកន្លែងនៅក្នុងហាងនេះ។ នៅក្នុងហាងសម្លៀកបំពាក់មួយដែលពោរពេញទៅដោយមនុស្សស្បែកសភាគច្រើន ជារឿយៗមនុស្សដែលមានពណ៌សម្បុរមានអារម្មណ៍ថាប្លែក ឬចាកចេញ។ តាមរយៈបទពិសោធន៍នេះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានទំនាក់ទំនងជាមួយអតិថិជន ដោយសារយើងទាំងពីរមានអារម្មណ៍ដូចគ្នាចំពោះហាង។ ខ្ញុំរីករាយនឹងការសន្ទនារបស់យើង នៅពេលដែលខ្ញុំបានជួយអតិថិជនម្នាក់នេះស្វែងរកស្បែកជើងដែលគាត់ចង់បាន។ បទពិសោធន៍វិជ្ជមាននេះបានធ្វើឱ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ប្រសើរជាងមុនបន្តិចអំពីអនាគតនៃពិភពលោក។ ក្នុងនាមជាសហគមន៍ យើងបានក្លាយជាទម្លាប់ដើម្បីអនុញ្ញាតឱ្យមានការរើសអើងកើតឡើង ប៉ុន្តែនៅពេលខ្លះ យើងត្រូវតែក្រោកឈរឡើង។